Pray for Japan^^

Ορίστε, τώρα είμαι κι εγώ μία από τους χιλιάδες -κι αυτό μόνο στην Ελλάδα- bloggers που θα σας ζαλίσει το κεφάλι με την Ιαπωνία. Δεν γινόταν αλλιώς όμως, έπρεπε κάτι να πω, έχω λυπηθεί πραγματικά πάρα πολύ με όλα αυτά που συνέβησαν. Δεν ξέρω πολλά για αυτή τη χώρα. Τώρα ακόμα αρχίζω να βλέπω anime, να ακούω Perfume και KAT-TUN, να γνωρίζω τους ανθρώπους της. Μέχρι τώρα ήμυον πιο δεμένη με την Κορέα (και δεν θα πάψω να είμαι). Από το λίγο που την ξέρω όμως, την έχω αγαπήσει και λυπήθηκα πραγματικά πολύ όταν έμαθα τα νέα από την Τρέμη στο δελτίο των 8. Και τι ωραίος τρόπος για να το μάθεις! Θα μου πείτε, υπάρχει "ωραίος" τρόπος για να μάθεις ότι ένας σεισμός 9 ρίχτερ, ένα τσουνάμι 10 μέτρων κι η απειλή της ραδιενέργειας κάνουν απανωτά χτυπήματα σε μία οποιαδήποτε χώρα; Από τη μία η Λιβύη από την άλλη η Ιαπωνία. Λες και ανταγωνίζονται ποια θα πάθει μεγαλύτερο κακό. Καλημέρα^^

                                                                            

                                                         

Καλημέρα^^

Μμμμ, δεν είμαι καλή με τις πρώτες αναρτήσεις. Δεν έρχεται έμπνευση, βλέπετε. Δεν ξέρω τι να γράψω (ποιός, εγώ! Ε, Εμμα μου;) Γυμνάσιο πια. Όχι όμως και καινούριο σχολείο. Είναι διαφορετικά, δεν μπορώ να το συγκρίνω με το δημοτικό, όλοι είναι πια διαφορετικοί. Τα λέω αυτά στη μέση της σχολικής χρονιάς. Α, τώρα θυμήθηκα: Αύριο έχουμε ελέγχους. Καλά θα τα έχω πάει, δεν μπορεί. Ελπίζω τουλάχιστον! Και κάθε μέρα κάθομαι και σκέφτομαι: "ακόμα λίγο, εντάξει; Θα 'ρθει το καλοκαίρι, δεν μπορεί". Αυτά είχα να πω. Καλημέρα ^^!